Casaa ta seet bèll

quant gh'è 'l suu

ca'l t'indora

e quant gh'è i nigui

ca ta s 'culuran.

Ta seet bèll

quant 'l tira vent

e sa veet i muntagn

là in fuunt.

Casaa ta seet bèll

quant l'è primavera

e gh'è tanti germoeuj

e quant 'l'è autoeun

ca borla giò i foeuj.

Quant l'è estaa

cuj giardèt tò in fiuu,

e 'l'invernu cunt la brina

ca ta cambia 'l culuu.

Casaa ta seet bèll

perchè i to' gent in bonn

generuus, unèst e per quèst

gha disan martulon!

Quan ta vedi inscé bèll, piangiaria

senti un gropp da malincunia,

sa pensi che un dé ma purtaran via

e ta vidaroo propi poeu..........

Casaa, Casaa,

me, ta lasaroo ché 'l coeur

parò, gha disarò al Signur

da famm un finestroeu

in dal paradiis,

o almenu un bûûss

per vardat anca amò

cunt l'anima mia!

 

Rosetta Ravasi