Casaa
ta seet bèll
quant
gh'è 'l suu
ca'l
t'indora
e
quant gh'è i nigui
ca
ta s 'culuran.
Ta
seet bèll
quant
'l tira vent
e
sa veet i muntagn
là
in fuunt.
Casaa
ta seet bèll
quant
l'è primavera
e
gh'è tanti germoeuj
e
quant 'l'è autoeun
ca
borla giò i foeuj.
Quant
l'è estaa
cuj
giardèt tò in fiuu,
e
'l'invernu cunt la brina
ca
ta cambia 'l culuu.
Casaa
ta seet bèll
perchè
i to' gent in bonn
generuus,
unèst e per quèst
gha
disan martulon!
Quan
ta vedi inscé bèll, piangiaria
senti
un gropp da malincunia,
sa
pensi che un dé ma purtaran via
e
ta vidaroo propi poeu..........
Casaa,
Casaa,
me,
ta lasaroo ché 'l coeur
parò,
gha disarò al Signur
da
famm un finestroeu
in
dal paradiis,
o
almenu un bûûss
per
vardat anca amò
cunt
l'anima mia!